Eetdagboeken

 

Afgelopen vrijdag hebben we de opdracht gekregen om een eetdagboek bij te houden deze week. Wat een verschrikking is dit eigenlijk. Het zou nog niet zo erg zijn als je alleen hoefde op te schrijven wat je wanneer eet. Maar nee, ze willen ook weten wat je erbij voelt.

Hebben jullie daar wel eens op gelet? Je begint met je ontbijtje, ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik eet mijn ontbijt omdat het moet…Daar voel ik helemaal niets bij, zelfs geen hongergevoel. En nu helemaal, ik zit nu aan de weightcare shakes. Nou, ik kan je vertellen, daar voel ik niets bij, ik zal het je nog sterker vertellen, daar wil ik helemaal niets bij voelen. Dat wil ik opdrinken en dan verder met mijn dag. Want zo’n stimulatie van de smaakpappillen is dat nou ook weer niet. Het is niet vies, maar ook niet echt het ultieme om te nuttigen.

Dan om 10 uur ongeveer neem ik een tussendoortje, meestal een stuk fruit, ook omdat ik het moet eten, het staat op mijn lijstje, dus eet ik het. Voel er helemaal niets bij dus.

En dan de lunch, ja ok, dan heb ik inmiddels wel een knorrende maag, maar of ze dat nou onder gevoel bedoelen? Want ja,ja, ik mag weer een shake. En gelukkig dan ook nog een boterham erbij. Daar heb ik dan wel een gevoel bij, eindelijk weer iets te kauwen, en als echt broodmens, heb ik nu al in mijn achterhoofd dat ik dat straks een hele tijd niet kan eten, dus dat ga ik missen. Maar ik heb zo’n vermoeden dat ze dat soort gevoel ook niet bedoelen.

Om 15 uur begint mijn maag dan weer te knorren, dus nemen we een weightcare reep. Deze vult wel even lekker, hoewel, na een uur heb ik al weer een knorrende maag kan ik je vertellen. Deze repen zijn nog wel lekker, vooral omdat ze tenminste wel naar chocola smaken, en niet naar het een of andere nepproduct.

Met het diner is het wel altijd een gelukzalig moment. Ik mag dan normaal eten. En daar wordt ik blij van. En dat is dan toch het gevoel wat ze bedoelen. Blijheid.

Ik zal jullie maar niet vragen om er zelf eens op te letten, wat je voelt als je eet, dat is zo frustrerend, dat gun je niemand.

Ik snap wel waarom wij het moeten doen, inzicht krijgen in waarom je bijvoorbeeld snoept, of de slechte dingen eet. Maar als ik juist zo mijn best doe om me aan mijn dieet te houden voor de operatie, dan is dit dus zo nutteloos. Hopelijk hoeven we dit niet elke week te doen, dat wordt erg saai voor degene die de eetdagboeken van mij moet lezen!!

Dus mensen, denk niet te veel na als je eet, maar geniet met volle overgave!! Want voor je het weet, wordt je gevraagd om er wel bij stil te staan, en dan vergaat het genieten je wel.