vrijdag 1 juni 2012

11 weken na de operatie.

 

Het is al weer even geleden dat ik een stukje heb geschreven, het is ook best druk, weer aan het werk full-time, daarnaast veel sporten. Dus het valt niet mee om dan ook nog even de tijd te nemen om te schrijven hoe het allemaal gaat.

Maar ik kan jullie vertellen dat het goed gaat, tuurlijk, af en toe heb ik echt wel last van een rotdag, of een moeilijke periode. Dat zal ook wel zo blijven, maar over het algemeen gaat het echt lekker.

Sinds een week of 3 ben ik weer full-time aan het werk, en dat valt nog niet mee. Het plannen van wat ik dan ga eten en dat allemaal mee nemen, en tijdens mijn werk ook even de tijd nemen om te eten, wat best lastig is als de telefoon weer gaat, dus dat heeft nog steeds heel wat voeten in de aarde. Ik wordt er wel steeds makkelijker in om dingen te verzinnen die ik wel makkelijk mee kan nemen en wat makkelijk te eten is. Want als mensen 112 bellen willen ze natuurlijk wel meteen iemand aan de telefoon, en niet even in de wacht gezet worden omdat ik mijn mond nog leeg moet eten of zo. Dat kan natuurlijk niet!

Het inplannen van het sporten, wat ik elke dag wil doen, vergt ook nog wel wat moeite. Ik werk natuurlijk onregelmatige diensten. En daarnaast wil ik elke dag in ieder geval een half uur lopen, als ik vrij ben een uur. Daarnaast doe ik nu elke dag push-ups, sit-ups en squads. Ook ga ik elke week een uurtje zwemmen samen met een mede-NOKker. En ik wil ook nog 2x per week een stuk fietsen als het enigszins kan. Dus dat vereist een nogal strakke planning. Dus ik schrijf me helemaal suf in mijn agenda om dat allemaal voor elkaar te krijgen.

Het lopen gaat tegenwoordig zo goed dat ik volgende week met mijn neefje de avondvierdaagse ga lopen. Dat houdt in dat we elke avond 5 kilometer gaan lopen. Ik heb er zin in!

Dus al met al gaat dat prima. Qua eten mag ik ook niet klagen. Ok, ik kan appels en peren niet eten, dat vind ik wel jammer, maar ik wordt er zo misselijk van, dat de arts heeft aangegeven dat ik dat beter even kan laten staan. En met de warmte van afgelopen week ging het eten ook niet zo lekker, maar wie heeft er nou zin in eten met dat warme weer, ik niet. Geef mij maar lekker veel te drinken, dan kan ik het wel zonder eten, dat is altijd al zo geweest.

Ik heb wel af en toe nog van die lekkere trek momenten. Dan moet ik iets snoepen en dan moet ik erg opletten dat ik niet op zoek ga naar de slechte dingen. En ik vind het ook nog moeilijk als de anderen lekker aan een biertje zitten, dat ik dan een glas water moet drinken. Dus ik ben nog op zoek naar iets lekkers om te drinken wat niet slecht voor me is. Alle tips zijn welkom.

Maar de weegschaal blijft mijn grootste vriend. de teller staat inmiddels op –21 kilo. Dus daar ben ik heel tevreden over. Het is wel apart dat op bepaalde gebieden van mijn lichaam dit beter te merken is dan op andere. voor mijn bovenlichaam ben ik al een aantal kledingmaten kwijt, van 58 naar 52. Van mijn benen kan ik dat nog weer niet zeggen. Ik krijg maat 52 wel dicht, maar dat ik nou zeg dat het lekker zit, nee, mijn bovenbenen zijn dan net van die ingesnoerde worstjes. Dus daar moeten we nog even op trainen geloof ik.

Maar hier even een foto van het verschil, wat toch al wel zichtbaar is:

19 kilo verschilDus we gaan lekker door!.

Op advies heb ik trouwens nog een goed boek gelezen over de obesitas kliniek. Dus voor wie wil:

“Afvallen en opstaan” van Wieke Biesheuvel.

Binnenkort weer meer berichtgevingen van mijn kant!