En dat was alweer de zesde sessie, voor mij ook meteen de laatste van het voortraject. Wat is de tijd weer omgevlogen! Ik kan het me bijna niet voorstellen dat ik volgende week om deze tijd waarschijnlijk al geopereerd ben, of nog op de operatietafel lig. De zenuwen zijn inmiddels flink aanwezig, niet zozeer voor de operatie zelf, daar merk ik toch niets van, maar meer voor daarna, zal het allemaal wel goed gaan, met het eten en het drinken, en hoe zal het allemaal voelen, en hoe gaat het met het afvallen. Maar dat moeten we toch maar afwachten, want ik kan nog steeds niet in de toekomst kijken he!
Maar goed, bij de obesitaskliniek begon de dag een beetje rommelig. We hadden een sessie met de psycholoog, maar daar kwam de diëtiste bij omdat we haar vandaag eigenlijk niet zouden hebben maar ze had beloofd voor ons de voedingsrichtlijnen voor na de operatie uit te delen. Dus dat kwam ze doen, en ze kwam vertellen dat ze in het vervolg niet meer onze groep gaat begeleiden omdat ze in Amsterdam gaat werken. De diëtiste van de vorige keer neemt voortaan onze groep over. De richtlijnen gaan over de eerste dagen na de operatie. We moeten dan vijf dagen echt vloeibaar eten. Daarna mogen we over op normaal eten, maar dan gepureerd. Dit tot drie weken na de operatie. Verder wordt er in beschreven hoe je moet eten, langzaam, niet drinken tijdens het eten, kleine hapjes enzovoorts. Ook hebben we de richtlijnen gekregen voor als we na de operatie weer ‘normaal’ voedsel mogen eten. Welke producten we dan mogen gebruiken en de hoeveelheden. Dus deze papieren worden voorlopig zeer heilig voor mij.
De rest van de sessie hebben we gesproken met de psycholoog over het 5G schema. de vijf G’s staan voor: Gebeurtenis, Gedachten, gevoelens, gedrag en gevolgen. We moesten een gebeurtenis in gedachten nemen, die in kleine mate vervelend was. geen grote dingen, maar meer kleine ergernissen. Bijvoorbeeld: Je loopt in de stad en je ziet een collega en die groet jou niet, irritant! Welke gedachte heb je daar dan bij? Mijn eerste gedachte zou zijn, wat heb ik nou weer verkeerd gedaan, waarom groet ze me niet. Wat voor een gevoel geeft mij dit? Ik ben dan boos, teleurgesteld, verdrietig. Welk gedrag bewerkstelligt dit bij mij? Ik zeg die collega voortaan ook geen gedag meer, wordt daar een beetje opstandig van. Welke gevolgen heeft dit dan? Ik ga die collega uit de weg, voel me er verdrietig onder, maar er wordt niet over gesproken.
Ik denk voor menigeen wel herkenbaar, of niet? Maar wat moeten we hier nu mee? Als je even terug gaat naar die gedacht die ik erbij heb, dan heb ik dus al ingevuld dat die collega mij niet wil zien en groeten. Dit is dus een aanname die ik doe. Voor het zelfde geld heeft ze mij helemaal niet gezien, en is er dus niets aan de hand. Als ik dus bedenk dat ze me gewoon niet gezien heeft, scheelt mij dat een heleboel ellende. Ik hoef niet rot te voelen, ik ben niet boos, teleurgesteld of verdrietig. En de relatie met mijn collega wordt verder niet verstoord. Om er op deze manier mee om te proberen gaan is voor met name de emotie eters een goede tip. Want van al die nare emoties, verdriet, teleurstelling en boosheid, gaan we weer eten, snoepen etc.. en dat moeten we zien te voorkomen. Dus daar gaan we aan proberen te werken. Sowieso scheelt ons dat heel veel onnodige frustraties, toch?
Vervolgens hadden we een sessie met de arts. Dit is de eerste keer dat we de arts weer zagen na de kennismaking in de eerste sessie. Vandaag krijgen we de uitslag van het bloedprikken en we konden onze vragen stellen. Mijn bloedonderzoek vertoonde niet veel rare dingen. Ik heb een tekort aan vitamine D, wat blijkbaar bij alle mensen met obesitas voorkomt, ze hebben alleen nog geen idee hoe dat komt. Verder geen rare dingen dus. We hebben het even gehad over hoe het met medicijngebruik zit. Ik gebruik bijvoorbeeld als ik hoofdpijn heb altijd ibuprofen. Dat is na de operatie dus uitgesloten. Dat wist ik dus niet. Dus ik moet nog even paracetamol in huis halen. Daarnaast moeten we na de operatie starten met vitamine supplementen. En dat zijn weer niet de gewone, die je bij de drogist koopt. Nee, dat moeten weer speciale zijn van FIT FOR ME. Ook moeten we calciumtabletten gaan gebruiken en het eerste half jaar ook nog maagbeschermers. Dus we moeten de apotheek weer leegtrekken.
Tot slot weer een sessie met de bewegingsdeskundige. Met hem hebben we gekeken naar onze succesmomentjes van de afgelopen week. Dus hoe het ging met onze voorgenomen beweegmomenten. Nu loop ik netjes elke dag een kwartier. En ik ben vandaag zelfs weer eens op de fiets gegaan naar de winkel!
Verder hebben we gekeken naar de oefeningen voor de extra beweging. Dit gaan we doen volgens de methode van Tabata. Deze Japanse meneer heeft een 4 minuten regel waarbij je elke keer 20 seconden beweegt en 10 seconden rust. en dat dan dus 8 keer achter elkaar. Dit hebben we geoefend. Met een hele simpele beweging, je opdrukken op de armleuningen van de stoel. dus gewoon gaan zitten in de stoel en je armen gebruiken om je omhoog te drukken. Simpeler kan niet toch? Dit doe je 20 seconden, dus omhoog drukken, laten zakken en dat zo vaak als je kunt in de 20 seconden. En ik kan je vertellen, dat is nog best zwaar!
Verder hebben we een lijst gekregen met mogelijke oefeningen die je gewoon thuis kan doen om je spieren op te bouwen. Dus daar gaan we na de operatie rustig aan beginnen. Hij drukte ons wel op het hart om een schema te schrijven voor jezelf waarin je beschrijft welke dagelijkse en extra beweging je gaat doen voor hoe lang en hoe je dit wilt gaan opbouwen. Dus daar ga ik deze week nog mee aan de slag.
Dat was het weer voor vandaag, en nu gaat het echte aftellen beginnen, nog zes dagen en dan is het zover!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten